- fallacia
- fallācĭa, ae (abl. also fallacie, App. M. 5, p. 171), f. [fallax], deceit, trick, artifice, stratagem, craft, intrigue (class.; in Cic. only plur.; syn.: fraus, dolus, astus, astutia, calliditas).I.Prop.(α).Plur.:(β).
nonne ab imis unguibus usque ad verticem summum ex fraude, fallaciis, mendaciis constare totus videtur?
Cic. Rosc. Com. 7, 20:doli, machinae, fallaciae, praestigiae,
id. N. D. 3, 29, 73:fraudes atque fallaciae,
id. Clu. 36, 101:simulatione et fallaciis,
id. de Or. 2, 46, 191:sine fuco ac fallaciis,
id. Att. 1, 1, 1:quot admoenivi fabricas! quot fallacias!
Plaut. Cist. 2, 2, 5.—So in plur., Plaut. Capt. 3, 5, 13; 16; 20; id. Mil. 2, 2, 37 et saep.—Sing.:II.per malitiam et per dolum et fallaciam,
Plaut. Ps. 2, 4, 15; id. Capt. prol. 40; 46; 2, 1, 25; id. As. 1, 1, 54; 2, 1, 2; 4 al.; Phaedr. 1, 31, 5; 3, 16, 10:ausculta quod superest fallaciae,
Ter. Heaut. 4, 5, 23; Suet. Tib. 62; Flor. 1, 16, 7 al.—Of magical art, Prop. 1, 1, 19 al.—Prov.:fallacia alia aliam trudit,
one lie begets another, Ter. And. 4, 4, 39.—Of things:haec ipsa res habet aliquam fallaciam,
deception, Col. 11, 2, 68:peccati,
Vulg. Hebr. 3, 13; cf. id. Matt. 13, 22.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.